PUK PUK

Stukanie do drzwi…

Nie odpowiadam !

Siedzę i czekam …

Może odejdzie .

Mam dość natrętnych gości !

Odszedł .

W ciszy i spokoju rozważam  cel jego przyjścia.

Chciał pewnie mej duszy!

Na szczęście nie otworzyłam

Modliłam się zawzięcie

Cel jego  oddaliłam.

Dorobie następny zamek na przyszłość

Gdyby powrócił i chciał zabrać mą rzeczywistość!

Strach opętał mój spokój przez chwilę

Zamilknę i będę miała dla siebie mój pokój.

W ciszy zapewnię sobie dobre lokum.

 

Wolę być sama niż z tym gościem.

Wskoczyć na poziom

Na poziom wyższy wskoczyć muszę

Cos jakby o ton podnieść mowę

Ale to więcej znaczy dla mnie

To cos w rodzaju wyższego uniesienia

Co ku moim ramionom wyciąga ręce

Ja nie czekam ja wierze

W pieśń o mocnym wzywaniu

Gdy słów brakuje w ustach pełnych miłości

Ja nie milczę ja śpiewam

Przyjdź ucałuj przytul mnie

Potęgą moją jesteś gdy ja na chwile tracę dech

Wspierasz okrutnych, plugawców i dusze złe

Więc mnie przygarniesz bo tego wciąż chce

W zamian dam miłość czy tylko tego chcesz …?

OMG Kaszanka zamiast Świat

Czasem mylę samopoczucie z byciem zadowolonym

Gdy szynka w zanadrzu  głębi salcesonu sponiewierany solą

Prosi o litość przed ostania wieczerzą

Myślę wtedy coś nie tak ze mną, czy z solą w oku

Podniebienie skażone niesmakiem swawoli mięsa

Dycha łagodnie nad przepaścią strumieni smaków

Tyle zostało we mnie po przejedzeniu świątecznym

Kupa smalcu i życzeń nie ufnych gdy świat się wali

Co jeść w niedoli sumienia , jak marzyć o lodach swoistych

W smrodzie i głodzie lepiej by było cieszyć się łaknieniem

Brak powodowałby swoiste sumienie smaku w niewiedzy o lepszym jutro

Kaszanisz czasem trwoniąc resztki mięsa i nić życia mego

Świątecznie cudzą nie nawieść niesiesz w nadziei na moja pokorę

W brudnym korycie musze jeść opłatek jak świnia

Gdy prosi o ostatnią z życzeń ciekawą opowieść wigilijną.

Wolę milczenie

O poranku frywolnym krokiem podążasz

gromadzisz myśli przechodniów

przystajesz co chwila i słuchasz

rozmów ulicznych gawędziarzy

 

dysputujeszz czasem z kwiatami

gdy brak jest w tobie nadziei

że słowo twoje wysłucha

ktoś bliski jak twa matula

 

czujesz się najlepiej w lesie gdzie

smutku uszy nie słyszą

w sadzie gdzie jabłoń zanuci

posnkę z wiatru złożoną

 

w zanadrzu masz tez myśli

dla ryb i raków stworzone

z niemowa dobrze nucić

nic nie ględzą stworzenia

 

znudzona paplaniną ludzi

uciekasz wciąż nad wody

gdzie myśli i słowa niosą

nadzieję na lepsze jutro

 

 

 

 

Z głową w chmurach

Z głowa w chmurach podążam przed siebie

obłoki tulą mnie w niebie

tak cicho przemknę ominę pioruny

swobodnie i lekko ciągnie mnie do góry

zakryje oczy oddam się naturze

taki stan błogosław czystej , istnej dumy

mogę iść po ciemku bo czucie we mnie

jakbym się zanurzał w słodkim kremie

 

 

Stoję samotnie bez wpływu na świat

dochodzą mnie głosy

męczący to ton

zachować spokój i ciągnąć ten los ?

 

Mordercze wspomnienia atakują we śnie

niczym zgłodniałe zwierzę

z pustym żołądkiem  po srogiej zimie

małą skostniałą mysz

 

Czasem pęka skorupa

jak po długiej suszy

coś próbuje się przedostać

momenty nadziei ….



Pytania

 

Czemu  widzisz dobro w tym człowieku

Pytałeś …

Zdziwiony przy tym i niezrozumiany

Otóż odpowiadam

 człowiek ten jest zły, jak tego chcesz

jak widzisz zło – on jest zły

 

zadałem ja pytanie…

czy możesz znaleźć  choćby ładny krok ?

kosmyk włosa lekko leżący na twarzy ?

miły głos , błysk w oku ?

Cokolwiek ?

 

Jeśli tak to znaczy

że i ty widzisz dobro

ono w nim jest jeśli tylko tego chcesz

zaufaj mi